Film ciekawe zarysowuje dwie postawy wobec życia w świecie przepełnionym niesprawiedliwością i bólem. Jest tutaj również poruszona tematyka brzemienia białego człowieka, czyli ciągłej chęć niesienia cywilizacji państwom mniej rozwiniętym, gdy tak naprawdę zamiast im pomagać, jak zwykle bezduszne korporacje żerują na cudzym nieszczęściu. Justin i Tessa utożsamiają zupełnie odmienne podstawy wobec tego. Tessa jest rewolucjonistką. To młoda i namiętna kobieta, która kocha swoje męża, ale poczucie misji jest dla niej o wiele ważniejsze od jej osobistego życia, czy nawet uczuć męża. Kochała go, wobec tego nie mam wątpliwości, jednak dla Tessy miłość ta była gdzieś z boku. Chęć niesienia pomocy cierpiącym w Afrycie była dla niej istotniejsza, niż jej własny komfort, szczęście, a nawet życie. Sam fakt, że zaraz po śmierci swojego nowonarodzonego dziecka, ona nie myśli o sobie albo cicho cierpiącym mężu, ale przyciska do piersi afrykańskie dziecko umierającej matki i to Tessa wykarmia to niemowlę. Nie daje sobie czasu na żałobę tylko wraca do pracy. Myśli o każdym tylko nie o sobie. A przy niej zawsze jest Justin. Niezwykle ciepły, wyrozumiały i sympatyczny mężczyzna, dla którego los rdzennej ludności Afryki nie jest obojętny, a jednak chociaż do każdego się uśmiecha i służy miłym słowem, zdaje się oddzielać swoje życie prywatne od pracy. Angażuje się w sprawę dopiero po śmierci Tessy i nie robi tego dla siebie. Robi to z miłości do niej i dla żony pragnie upublicznić precedens, który dzieje się na tym zapomnianym kontynencie. Jednak poza cierpieniem grupy Afrykanów, mamy również ukazany obraz cierpiącego Justina, który nie zapłakał nad śmiercią swojego dziecka ani żony przez długi czas. Łamie się dopiero po powrocie do Wielkiej Brytanii. Stracił swoją miłość życia i w niemal samobójczym pędzie podejmuje się dokończenia sprawy Tessy. Robi to dla niej, a później nie ma żalu umierać, ponieważ nie jest w stanie żyć bez swojej ukochanej. I jest to naprawdę przejmujące. Widz roni łzy (zdaję sobie sprawę, że nie każdy, ale ja jednak sobie popłakałam) z powodu cierpienia, które od samego początku ma miejsce na świecie. Cierpienia Justina i bezimiennych ofiar bezdusznych koncernów farmaceutycznych. Za filmem kryje się ponura wizja mówiąca o tym, że bogatszy zawsze wyzyska tego biedniejszego, a wpływowy posłuży się tym niżej położonym i pozbawionym władzy. A poza ogólnym okrucieństwem życia, dotykają nas osobiste tragedie, które wciąż potrafią bardziej nas złamać, niż nawet ujrzenie dziesiątkowanego ludu afrykańskiego. Tessa nie mogła żyć z brzemieniem uprzywilejowanej białej kobiety pochodzącej z kraju pierwszego świata, a Justin nie mógł żyć bez Tessy. I to jest tragiczne.